Szmery oddechowe z reguły najlepiej słyszy się, gdy pacjent głęboko oddycha – zachęć go do głębszych wdechów, gdy osłuchujesz płuca. Pamiętaj jednak, że hiperwentylacja może powodować dyskomfort, mrowienie warg, zawroty głowy, osłabienie, a nawet utratę przytomności! Dlatego poproś badanego, żeby oddychał powoli.
Wzorcowo należy osłuchiwać pacjenta, gdy ten oddycha przez nos - oddychanie przez usta powoduje nieznaczne zaostrzenie szmeru oddechowego. Jednak część zjawisk akustycznych jest niesłyszalna przy powolnym oddychaniu przez nos. Do tego pacjenci z nasiloną dusznością nie są w stanie oddychać w ten sposób. Dlatego polecam przyzwyczaić uszy do sytuacji, w której pacjent oddycha ustami.
Łańcuch przeżycia, czyli kluczowe czynności, które należy wykonać, aby zwiększyć szansę na przeżycie osoby z nagłym zatrzymaniem krążenia:
Wstrząs septyczny to ciężka sepsa z utrzymującą się hipotensją (niedociśnieniem) oporna na resuscytację płynową, wymagająca podania wazopresorów (leków obkurczających naczynia krwionośne).